δε με πονάει που η αλήθεια σας είναι το ψέμα,
δε μ'ενοχλεί που σε μιαν άκρη με πετάξατε
απ'το κορμί μου αφού ρουφήξατε το αίμα.
...
Δε με πειράζει τη ζωή μου που ληστεύετε
μαζί του τίποτα,κανείς μας δε θα πάρει,
"για το Θεό" σε τι θεό εσείς πιστεύετε
και δεν ιδρώνετε δεν πέρνετε χαμπάρι.
...
Δε με πονάει το κορμί κι αν μου τσακίζετε
δε με πειράζει κι ας μου στήσατε καρτέρι,
δε μ'ενοχλεί που την αξία μου ζυγίζετε
λίβρα από σάρκα,κοφτερό να είν'το μαχαίρι.
...
Μα με πειράζει που τις ώρες μ(ου)'απαρνήθηκα
για του μεγάλου του ονείρου το κυνήγι,
και μ'ενοχλεί που προς το τέλος το θυμήθηκα
πως η ζωή αυτή που ζούμε είναι λίγη.
...
Τι ειρωνεία που τον κόσμο αγκιστρώνετε
μαθαίνοντάς του ποιό λάθος είναι πιό σωστό,
εμπόροι ελπίδας που στο τέλος αξιώνετε
να προσκυνάμε και να λέμ'ευχαριστώ.
...
Αυτό που χάσατε και ξέρω πως τ'ορέγεσθε
είν'η ψυχή μου που αμόλυντη θα μείνει,
κι όταν εσείς κάπου στη κόλαση θα καίγεσθε
εγώ θα πλέω στην αιώνια γαλήνη.
Κείμενο : KAΛΙΚΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου