Η δημιουργός της θεατρικής παράστασης «Πέφτει η νύχτα στην Αθήνα», Ηλέκτρα Ελληνικιώτη, υπογράφει τη σύλληψη της ιδέας και τη σκηνοθεσία του έργου, στο θέατρο Βρυσάκι και μιλάει στο click@Life για... μικρά και μεγάλα «εγκλήματα».
Πώς προέκυψε η ιδέα για το «Πέφτει η νύχτα στην Αθήνα»;
Το παιχνίδι «Πέφτει η νύχτα στο Παλέρμο» είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου παιχνίδια παρέας. Διένυα μια περίοδο που ήθελα να κάνω κάτι, με το οποίο θα περάσω όμορφα, θα διασκεδάσω και εγώ και οι συνεργάτες μου και βέβαια, και οι θεατές. Κι έτσι σκέφτηκα: «τι καλύτερο από το να κάνω παράσταση ένα αγαπημένο μου παιχνίδι;» Έτσι προέκυψε η ιδέα, του πώς θα ήταν το Παλέρμο, αν ανέβαινε στη θεατρική σκηνή. Και στην πορεία, αποδείχτηκε ότι το «Παλέρμο» είναι ένα πρώτης τάξεως πεδίο μελέτης της ανθρώπινης συμπεριφοράς και ψυχοσύνθεσης.
Ποιο είναι το πιο δημιουργικό συναίσθημα;
Σε αυτήν την ερώτηση, όλοι σχεδόν οι συνεργάτες μου απάντησαν το άγχος! Και δεν θα διαφωνήσω μαζί τους. Αλλά κι αυτό σε έναν βαθμό ελεγχόμενο, τόσο, όσο χρειάζεται, για να σε κρατάει σε εγρήγορση. Όσον αφορά στη συγκεκριμένη παράσταση, εγώ θα έλεγα και η σύμπνοια. Σύμπνοια χαρακτήρων. Από όλες τις δουλειές στις οποίες έχω συμμετάσχει μέχρι τώρα, αυτή είναι η πρώτη που ούτε ένας από τους συνεργάτες μου δεν ένιωσα ότι μιλάει σε «άλλη γλώσσα», ότι δεν συνεννοούμαστε, ακόμα κι όταν διαφωνούμε.
Τι είναι τέχνη για σας;
Δεν ξέρω τι είναι τέχνη. Και η αλήθεια είναι ότι δεν ψάχνω και να βρω. Αρκούμαι στον ορισμό που της δίνει το λεξικό και στο πώς, ενδεχομένως, να τη μεταφράζω εγώ σε κάθε στιγμή της καθημερινότητάς μου και στη δουλειά μου την ίδια. Γενικώς, αποφεύγω να δίνω μια ορισμένη απάντηση σε ερωτήσεις που αφορούν έννοιες, όπως η τέχνη, η ζωή, η δικαιοσύνη, η ηθική, κ.λπ.. Ίσως, γιατί πιστεύω ότι τέτοιες έννοιες επαναπροσδιορίζονται συνεχώς μέσα στον καθένα μας.
Στον χώρο σας, οι νέες και πρωτοποριακές ιδέες βρίσκουν πρόσφορο έδαφος;
Στην ηλικία μου, δικαιούμαι να είμαι τουλάχιστον αισιόδοξη. Γι’ αυτό και πιστεύω ότι οι νέες και πρωτοποριακές ιδέες οφείλουν να βρίσκουν πρωτίστως πρόσφορο έδαφος μέσα μας. Όταν έχεις κάτι να πεις και λόγο για να το πεις, όταν αγαπάς αυτό που κάνεις -ό,τι κι αν είναι αυτό- τα πράγματα, αργά ή γρήγορα, θα πάρουν τον δρόμο τους. Δεν λέω ότι οι συνθήκες είναι εύκολες, απλώς θεωρώ ότι όσο λιγότερη πίστη έχεις εσύ στις ιδέες σου, τόσο λιγότερο θα προσπαθείς και για την πραγματοποίησή τους.
Μιλώντας για εγκλήματα και δολοφόνους, τι θεωρείτε «εγκληματικό» στη μέθοδο διακυβέρνησης της χώρας μας τα τελευταία χρόνια;
Μέσα από τις πρόβες του «Πέφτει η νύχτα στην Αθήνα», συνειδητοποίησα το εξής: τη στιγμή που ορίζουμε μια πράξη ως εγκληματική, ταυτόχρονα ορίζουμε και τον θύτη και το θύμα. Επομένως, θεωρώντας εγκληματικές τις μεθόδους διακυβέρνησης της Ελλάδας, αυτομάτως θεωρούμε τους πολιτικούς εγκληματίες και τους Έλληνες θύματα.
Και εγώ γι’ αυτό το τελευταίο αμφιβάλλω. Ένα «έγκλημα», όπως λέει και η ίδια η παράσταση, έχει πολύ βαθιές ρίζες στον χρόνο. Και στο να συντελεστεί το «έγκλημα» αυτό έχουν συμβάλλει περισσότεροι, από όσοι νομίζουμε. Το κακό στη χώρα μας δεν ξεκίνησε την τελευταία επταετία - οκταετία, όπως θέλουν πολλοί να πιστεύουν. Το κακό ξεκίνησε από τη δεκαετία του ’80 και την κυβέρνηση της Αλλαγής του Ανδρέα Παπανδρέου -για να μην πάω πιο πίσω και θεωρηθώ γραφική.
Αλλά τότε, ο ελληνικός λαός ήταν χαρούμενος και ικανοποιημένος, γιατί κέρδιζε κι αυτός από τις εγκληματικές μεθόδους της ρεμούλας και του εύκολου, αλλά ανύπαρκτου χρήματος. Ήταν «συνεργός» -αν θέλετε- στο «έγκλημα».
Τώρα όμως που έφτασε η κατάσταση στο απροχώρητο και, όπως ήταν αναμενόμενο, οι κυβερνήσεις θα τα πάρουν από τους μη έχοντες, ο Έλληνας αποφάσισε να «αλλάξει» στρατόπεδο και να μετατρέψει τον εαυτό του σε «θύμα». Ασφαλώς και δεν μιλώ για όλους τους Έλληνες, δεν ισχύει αυτό για τους συνομήλικούς μου ή τη γενιά των 30, ισχύει για τους γονείς μας, για τους παππούδες μας.
Θεωρώ, λοιπόν, ότι το πιο «εγκληματικό» στη μέθοδο διακυβέρνησης της χώρας είναι ότι εφαρμόζεται από ανθρώπους που υποστηρίχθηκαν επί δεκαετίες από τους ίδιους τους Έλληνες.
Πώς μπορούμε να ξεφύγουμε από το γιγάντιο κύμα της οικονομικής κρίσης, που μέρα με την ημέρα γίνεται όλο και πιο ορμητικό;
Δεν έχω να προτείνω κάποιον τρόπο διαφυγής, γιατί δεν έχω ψάξει να βρω κάποιον. Το κύμα της οικονομικής κρίσης είναι, όντως, γιγάντιο και μέρα με τη μέρα δυναμώνει.
Οι νόμοι στη φύση ορίζουν πως όταν ένα ισχυρό φαινόμενο βρίσκεται σε κορύφωση, οτιδήποτε βρεθεί στο δρόμο του και «κινείται» πιο αργά από εκείνο, δεν υπάρχει περίπτωση να μπορέσει να ξεφύγει. Το ζητούμενο, επομένως και με την κρίση, δεν είναι το πώς θα ξεφύγουμε, αλλά πώς θα επιβιώσουμε αυτής.
Και, όπως οι νόμοι της φύσης επίσης ορίζουν, ο μόνος τρόπος για να επιβιώσει ένα είδος από την «καταστροφή» του, είναι να εξελιχθεί. Αυτό θεωρώ ότι πρέπει να κάνουν και οι Έλληνες, να εξελιχθούν. Να εξελιχθεί η νοοτροπία τους, η κουλτούρα τους, η κοινωνική τους συμπεριφορά, η παιδεία τους, η πολιτική τους άποψη.
Μόνο έτσι στην ουσία θα έχουμε «κερδίσει» και την κρίση. Με το να προσπαθήσουμε να της ξεφύγουμε, δεν θα την έχουμε κερδίσει, θα την έχουμε αποφύγει.
Ταυτότητα παράστασης: σύλληψη ιδέας-σκηνοθεσία: Ηλέκτρα Ελληνικιώτη, δραματουργική επιμέλεια: Γιώργος Παπαπαύλου, φωτισμοί-επιμέλεια σκηνικού χώρου: Αλέξανδρος Παπαϊωάννου, κοστούμια: Νικόλ Παναγιώτου, κείμενο: ο θίασος. Παίζουν (αλφαβητικά): Φλώρα Καλομοίρη, Νίκος Καραπάνος, Ντόρη Μάντζαρη, Αλέξανδρος Παπαϊωάννου, Γιώργος Παπαπαύλου, Εβίτα Παπαστόιτση, Γεράσιμος Πετικάρης.
Πληροφορίες: Χώρος τέχνης και δράσης «Βρυσάκι», Βρυσακίου 17, Πλάκα, τηλ.: 210 3210179, vryssaki@sinthesis.gr, www.vryssaki.gr. Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00, από 20 Φεβρουαρίου έως 10 Απριλίου. Τιμές εισιτηρίων: 15 ευρώ (κανονικό), 10 ευρώ (φοιτητικό).
Αγγινάρες με σπανάκι
ΥΛΙΚΑ
το χυμό από 1 λεμόνι
8 μικρές αγκινάρες (800 γρ. περίπου)
1 κιλό σπανάκι
200 γρ. βραστό ζαμπόν
200 γρ. τυρί κεφαλογραβιέρα
85 γρ. βούτυρο αλάτι
1 γεμάτη κουταλιά σούπας αλεύρι
1 φλιτζάνι τσαγιού γάλα
φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι
1 αυγό
100 γρ. τριμμένο κεφαλοτύρι ή
παρμεζάνα
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Βάζετε 3 λίτρα νερό σε φαρδιά κατσαρόλα και προσθέτετε το χυμό λεμονιού.
Πλένετε, προετοιμάζετε και κόβετε τις αγκινάρες στη μέση και τις προσθέτετε στην κατσαρόλα. Βάζετε το νερό να πάρει βράση, τα σκεπάζετε και τις βράζετε σε μέτρια φωτιά για 15-20 λεπτά, μέχρι να μαλακώσουν οι αγκινάρες. Τις στραγυίζετε, τις αφήνετε να κρυώσουν και τις κόβετε σε φέτες. Πλένετε, στραγγίζετε το σπανάκι και το κόβετε σε λωρίδες 1 εκ. Κόβετε σε κύβους το ζαμπόν και το τυρί κεφαλογραβιέρα.
Αλείφετε με βούτυρο ένα ταψί. Σε ένα τηγάνι, ζεσταίνετε το μισό βούτυρο και τηγανίζετε τις αγκινάρες μέχρι να πάρουν χρώμα. Τις βγάζετε από το τηγάνι και τις στρώνετε στο πυρίμαχο ταψί. Ρίχνετε λίγο αλάτι και σκορπάτε επάνω το μισό κομμένο ζαμπόν και το τυρί. Στο βούτυρο που έμεινε στο τηγάνι, σωτάρετε το σπανάκι μέχρι να μαραθεί. Ρίχνετε και λίγο αλάτι. Το στρώνετε κι αυτό στο ταψί και σκορπάτε επάνω και το υπόλοιπο ζαμπόν και τυρί.
Προθερμαίνετε το φούρνο στους 220°C. Ζεσταίνετε το υπόλοιπο βούτυρο στο τηγάνι, προσθέτετε το αλεύρι, το ζεσταίνετε ανακατεύοντας, μέχρι να πάρει χρώμα. Ρίχνετε το γάλα και το βάζετε να πάρει βράση πάνω από δυνατή φωτιά. Βράζετε το μίγμα για 5-8 λεπτά ανακατεύοντας, μέχρι να πήξει η σάλτσα. Το βγάζετε από τη φωτιά, ρίχνετε αλάτι και πιπέρι. Κτυπάτε το αυγό και το ρίχνετε στη σάλτσα. Την ρίχνετε πάνω στο ταψί και σκορπάτε το τριμμένο τυρί. Το ψήνετε στο κέντρο του φούρνου για 20-30 λεπτά, μέχρι να ροδίσει. Το σερβίρετε αμέσως.
πηγή: gourmed.gr
Ο Γιωρίκας και ο Κωστίκας δουλεύουν στη ΝΑΣΑ καθαρίζοντας πυραύλους.Από τη πολύ κούρασή έχουν τρελαθεί στη δίψα και θέλουν κάτι να πιούν.Βλέπουν ένα κουβά με ένα υγρό και κατεβάζουν ο καθένας από μισό.
Το βράδυ παίρνει τηλέφωνο ο Γιωρίκας τον Κωστίκα.- "Βρε Κωστίκα, ξέρεις τι ήταν αυτό που ήπιαμε το μεσημέρι;"- "Νερό, δεν ήταν βρε Γιωρίκα;"- "Όχι Κωστίκα δεν ήταν νερό αλλά προωθητικό πυραύλων."- "Ε! και τι έγινε δεν πάθαμε τίποτα."- "Δεν πάθαμε τίποτα αλλά μην κλάσεις, γιατί εγώ τηλεφωνώ από Τόκιο!"
- Ηλεκτρονικό τσιγάρο εξερράγη στο στόμα 57χρονου
Ένα ηλεκτρονικό τσιγάρο εξερράγη στο στόμα ενός άντρα από την Φλόριντα, οδηγώντας τον στο νοσοκομείο με εγκαύματα στο πρόσωπα, σπασμένα μπροστινά δόντια και κομμένο ένα τμήμα της γλώσσας.
Αξιωματούχοι της πυροσβεστικής υπηρεσίας του North Bay εκτιμούν ότι η έκρηξη προκλήθηκε από ελαττωματική, επαναφορτιζόμενη μπαταρία λιθίου.
Όπως δήλωσε ο κ. Τζόζεφ Μίλερ, επικεφαλής του Πυροσβεστικού Σώματος της Φλόριντα, το περιστατικό συνέβη την περασμένη Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου το βράδυ, στο σπίτι του θύματος.
Αν και η πυροσβεστική απέφυγε να κατονομάσει το θύμα για λόγους προστασίας του απορρήτου, ο αμερικανικός Τύπος ανέφερε πως πρόκειται για τον 57χρονο Τομ Χόλογουεϊ, από την Νάισβιλ.
Εκτός από τα τραύματα στο πρόσωπο και στο στόμα του, η έκρηξη έβαλε επίσης φωτιά στο γραφείο του, καίγοντας το χάλι, τα μαξιλάρια μιας πολυθρόνας, πίνακες και ένα ντουλάπι.
Ο 57χρονος μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο της Μομπάιλ, στην Αλαμπάμα, για νοσηλεία και πήρε εξιτήριο δύο μέρες αργότερα.
«Εξ όσων γνωρίζουμε, είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει τέτοιο περιστατικό», δήλωσε ο επικεφαλής του North Bay Τζόζεφ Πάρκερ, προσθέτοντας πως ο ασθενής δεν αποκάλυψε στην πυροσβεστική την μάρκα του ηλεκτρονικού τσιγάρου που κάπνιζε.
Ο Τόμας Κίκλας, συνιδρυτής της αμερικανικής Ένωσης Ηλεκτρονικών Τσιγάρων (TVECA), δήλωσε πως η βιομηχανία δεν γνωρίζει να υπάρχουν προβλήματα με εκρήξεις ηλεκτρονικών τσιγάρων.
Όπως εξήγησε, τα σκληρά, πλαστικά τσιγάρα συμπεριλαμβάνουν μία μικρή μπαταρία, που στέλνει ηλεκτρικό ρεύμα όταν εισπνέει κανείς για να ενεργοποιηθεί ο καπνός που βγάζουν.
Ο κ. Κίκλας είπε πως σχεδόν 2,5 εκατομμύρια Αμερικανοί χρησιμοποίησαν τα τσιγάρα πέρυσι, αλλά τέτοιο περιστατικό δεν έχει ξανακούσει.
«Η βιομηχανία δεν υποστηρίζει ότι τα ηλεκτρονικά τσιγάρα επιτρέπουν στους καπνιστές να κόψουν το κάπνισμα, αλλά ότι αποτελούν μια πιο υγιεινή εναλλακτική λύση στα παραδοσιακά τσιγάρα επειδή περιέχουν λιγότερα χημικά», πρόσθεσε.
Η Υπηρεσία Τροφίμων & Φαρμάκων (FDA) των ΗΠΑ ανήρτησε τον περασμένο Οκτώβριο προειδοποίηση για τα ηλεκτρονικά τσιγάρα, λέγοντας ότι είναι «ιδιαίτερα εθιστικά», μπορεί να περιέχουν επικίνδυνες χημικές ουσίες όπως η νικοτίνη και ενδέχεται να ενθαρρύνουν τα παιδιά να δοκιμάσουν άλλα προϊόντα καπνού.
της Ρούλας Τσουλέα 
- Πώς άντεξε ο Σουηδός δύο μήνες θαμμένος στο χιόνι, χωρίς φαγητό
Η περιπέτεια του 44χρονου Σουηδού Πέτερ Σκίλμπεργκ, ο οποίος επέζησε στο δριμύ ψύχος δίχως τροφή επί σχεδόν δύο μήνες, μοιραία γεννά ένα ερώτημα: είναι δυνατόν;
«Δύσκολο, αλλά όχι απίθανο» είναι η απάντηση των ειδικών, καθώς ο άντρας αυτός είπε πως έκανε κάτι βασικό: έτρωγε χιόνι, με αποτέλεσμα να προστατεύσει τον οργανισμό του από την αφυδάτωση, που θα του κόστιζε τη ζωή μέσα σε λίγες μέρες.
«Στην όλη υπόθεση υπάρχουν δύο στοιχεία. Το πρώτο είναι πόσο καιρό μπορεί να αντέξει ένας άνθρωπος δίχως τροφή και το δεύτερο πως αντιμετωπίζει ο οργανισμός το τόσο δριμύ και παρατεταμένο ψύχος», λέει ο καθηγητής Παθολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Νίκος Κατσιλάμπρος.
Τα υπάρχοντα στοιχεία δείχνουν πως ο μέσος άνθρωπος μπορεί να αντέξει σχεδόν ένα μήνα δίχως τροφή, αλλά υπάρχουν περιπτώσεις ανθρώπων που φτάνουν ή υπερβαίνουν τους δύο μήνες δίχως τροφή (έχουν λ.χ. καταγραφεί περιπτώσεις απεργών πείνας που άντεξαν 74 μέρες χωρίς φαγητό).
Μελέτες, εξάλλου, που διεξήχθησαν την δεκαετία του ’70 με την επονομαζόμενη Null-Diät (δίαιτα μηδενικών θερμίδων) είχαν δείξει πως οι εξαιρετικά παχύσαρκοι άνθρωποι άντεχαν 5 ή και 6 μήνες με μηδενικές θερμίδες. «Οι μηδενικές δίαιτες έχουν εγκαταλειφθεί πλέον, διότι μπορεί να προσβληθεί το μυοκάρδιο, ενώ υπήρξαν και κάποιοι αιφνίδιοι θάνατοι», λέει ο κ. Κατσιλάμπρος.
Σε κάθε περίπτωση, «μπορεί να επιζήσει κανείς για 2 μήνες χωρίς να φάει, υπό την προϋπόθεση ότι πίνει νερό, ειδάλλως θα πεθάνει μέσα σε πέντε ημέρες ή μία εβδομάδα», προσθέτει.
Και μετά είναι το ψύχος. «Το ψύχος προκαλεί δύο αντίθετους μηχανισμούς. Ο πρώτος είναι η μείωση του μεταβολισμού, δηλαδή των καύσεων οι οποίες είναι απόρροια των λειτουργιών του σώματος, από τους καρδιακούς παλμούς μέχρι τον ρυθμό της αναπνοής», εξηγεί ο καθηγητής.
«Όμως αυτός ο άνθρωπος είχε μειωμένες ανάγκες επειδή ήταν ακίνητος. Από την άλλη, κρύωνε: έτρεμε και ο οργανισμός του παρήγαγε ουσίες (κατεχολαμίνες) που ανεβάζουν τις καύσεις του σώματος για να αντέξει το κρύο. Έτσι, η σωματική του θερμοκρασία μειώθηκε - ίσως στους 34-35 βαθμούς - αλλά κατόρθωσε να επιζήσει».
«Είναι το περιστατικό που μια φορά θα δει κανείς στη ζωή του», λέει ο δρ Ουλφ Σέγκερμπεργκ, επιστημονικός διευθυντής του Νοσοκομείου του Νούρλαντ. «Σχεδόν όλοι αντέχουν ένα μήνα χωρίς φαγητό, εάν πίνουν νερό. Εάν έχουν και περίσσεια σωματικού λίπους, θα επιζήσουν ακόμα περισσότερο, αν και στο δίμηνο θα μοιάζουν αποστεωμένοι».
Ο δρ Σέγκερμπεργκ εκτιμά ότι ο Πέτερ Σκίλμπεργκ έχασε 15 έως 20 κιλά στη διάρκεια του μαρτυρίου του, ενώ εικάζει ότι το παγωμένο χιόνι που είχε καλύψει το αυτοκίνητό του λειτούργησε σαν ιγκλού, προστατεύοντάς τον από τους -30 βαθμούς Κελσίου που επικρατούσαν στην περιοχή. Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ
Δευτέρα, 20.02.2012
Η δημιουργός της θεατρικής παράστασης «Πέφτει η νύχτα στην Αθήνα», Ηλέκτρα Ελληνικιώτη, υπογράφει τη σύλληψη της ιδέας και τη σκηνοθεσία του έργου, στο θέατρο Βρυσάκι και μιλάει στο click@Life για... μικρά και μεγάλα «εγκλήματα».
Το παιχνίδι «Πέφτει η νύχτα στο Παλέρμο» είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου παιχνίδια παρέας. Διένυα μια περίοδο που ήθελα να κάνω κάτι, με το οποίο θα περάσω όμορφα, θα διασκεδάσω και εγώ και οι συνεργάτες μου και βέβαια, και οι θεατές. Κι έτσι σκέφτηκα: «τι καλύτερο από το να κάνω παράσταση ένα αγαπημένο μου παιχνίδι;» Έτσι προέκυψε η ιδέα, του πώς θα ήταν το Παλέρμο, αν ανέβαινε στη θεατρική σκηνή. Και στην πορεία, αποδείχτηκε ότι το «Παλέρμο» είναι ένα πρώτης τάξεως πεδίο μελέτης της ανθρώπινης συμπεριφοράς και ψυχοσύνθεσης.
