Όσες φορές βρεθώ σε κάποιο χωριό της Χίου μας και προπαντός του Δήμου Μαστιχοχωρίων, του οποίου είμαι δημότης, διακατέχομαι από ένα μείγμα συναισθημάτων. Σεβασμός και περηφάνεια για τους ανθρώπους του μόχθου, συγκίνηση για τον τρόπο που ενώ είσαι τελείως άγνωστος θέλουν να «εξομολογηθούν» και το σπουδαιότερον, οι βασανιστικές σκέψεις για το τι «Μέλλει Γενέσθαι». Ανηφορίζοντας σήμερα προς το Δημαρχείο Μαστιχοχωρίων στο Πυργί, είδα μια ηλικιωμένη γυναίκα να πλησιάζει το «πεζούλι» του σπιτιού της για να ξεφορτώσει από τον ώμο της, το τσουβάλι με τα «φρόκαλα’ από τα μαστιχόδεντρα. Κοντά της μια γειτόνισσα. Τις καλημέρισα. Δε χάνω ευκαιρία σε τέτοιες συναντήσεις. Τις πιο χρήσιμες συμβουλές, τα πιο όμορφα λόγια-διδάγματα, τα έχω ακούσει από ανθρώπους που έχουν ποτίσει με τον τίμιο ιδρώτα τους τη Μάνα Γη και αρκετοί από τους οποίους είναι τελείως αγράμματοι.
Θα μεταφέρω το διάλογο αυτολεξί, έχει κι αυτό τη σημασία του.
-Σίγουρα έρχεσθε από το μαστίχι. Είναι μακρυά το χωράφι;
-Δυό ώρες με το γάδαρο, χρουσέ μου.
-Πως λέγεσθε;
-Μαρία Γλώτσου (το γένος Λαγούδη)
-Πόσο χρονών είσθε, κυρία Μαρία μου;
-Του τριάντα πέντε (γεννηθείσα το 1935)
-Μπράβο, κυρία Μαρία μου, εβδομήντα τεσσάρων χρονών κι έχετε το κουράγιο να ασχολείσθε με το μαστίχι.
-Σαράβαλο είμαι χρουσέ μου, μα ήντα να κάμω. Πριν τρεις μήνες πέθανε ο άντρας μου. Ένα σωρό εγχειρήσεις έχω κάμει (τραβά διακριτικά, προς τα πάνω τη μακρυά φούστα και δείχνει τους ειδικούς επιδέσμους στα πόδια της.
Για λίγο έμεινα σιωπηλός. Είχα συγκινηθεί. Η κυρία Μαρία συνεχίζει.
-Οι γονιοί μου δε μ’ έστειλαν στο σκολειό. Είμαι αγράμματη. Ο άντρας μου ήτανε ναυτικός και όταν μου ‘στελε φράγκα, τα παιδιά μου με μάθαιναν αποβραδίς να γράφω την υπογραφή μου, για να υπογράψω την άλλη μέρα τσαι να πάρω τα χρήματα.
Αυτοί είναι οι άνθρωποι του μόχθου. Που και στα γεράματα, ανακατεύουν το χώμα με την κοπριά, καλλιεργούν και φροντίζουν τα δένδρα και με πολλή πίκρα σκέπτονται τι θ’ απογίνουν τα κτήματά τους, αφού τα παιδιά φεύγουν και οι νέοι που μένουν αδιαφορούν.
Πάρτε μέτρα, κυβερνώντες, γιατί σε λίγα χρόνια οι Έλληνες, θα είμεθα μειονότης. Και ο Θεός να με βγάλει ψεύτη.
τ. Σταμάτη Μανέ
link : http://www.dimokratiki.org/?p=11071
