από Αλήθεια 30/6/2010
Γυναίκα κρατά το τιμόνι του αλιευτικού σκάφους «Μαργαρίτα» στα Μεστά, εισβάλλοντας έτσι στο ανδροκρατούμενο επάγγελμα των ψαράδων. Η Ευγενία Φλώρη έχει επαγγελματική άδεια τριάντα χρόνια. Μόλις το επέτρεψε η ανατροφή των παιδιών της ακολούθησε τον άντρα της που είναι ψαράς, στη θάλασσα.
Δεν είναι η μοναδική, σίγουρα όμως ξεχωρίζει με την απόφασή της να ασχοληθεί επαγγελματικά με το ψάρεμα. Ακόμη δύο τρεις γυναίκες ψαράδες απαντώνται στα Μεστά, ενώ θα συναντήσει κανείς και άλλες σε γειτονικά παραθαλάσσια χωριά. Ως μια καθημερινή γυναίκα των Μεστών συμμετέχει στην αγροτική ζωή του χωριού, καλλιεργώντας το μαστίχι, όταν όμως έχει καλό καιρό στρέφεται στη μεγάλη της αγάπη, τη θάλασσα. «Μου αρέσει πάρα πολύ το ψάρεμα, είναι πολύ συναρπαστική δουλειά. Πηγαίνω με τον άντρα μου, εγώ κρατάω το τιμόνι και εκείνος κάνει τη δουλειά μπροστά.
Μετά μ’ αρέσει να ξεψαρίζω» μας λέει.
Μερικά χρόνια πριν η ψαριά ήταν καλή και αποδοτική. Με τον άντρα της ταξίδευαν στα Ψαρά, στους Φούρνους, αναζητώντας τους καλύτερους ψαρότοπους.
Τώρα περιορίζονται στις γύρω από το λιμάνι των Μεστών περιοχές, Τραχήλια, Αποθήκα, Πέτασο, έξω από το λιμάνι. Στο παραγάδι τους πιάνονται καλά ψάρια όπως σκαθάρια, μελανούρια που πιάνουν καλή τιμή, ωστόσο η κρίση έχει αγγίξει και τον κλάδο τους με αποτέλεσμα να μην μπορούν να πωληθούν.
Η δουλειά της είναι εξαιρετικά δύσκολη. Απαιτεί ικανότητες και αντοχές. Είναι φορές που μένουν όλη τη νύχτα ξάγρυπνοι. Βγαίνουν γύρω στη μία με δύο τα ξημερώματα για να ρίξουν το παραγάδι και επιστρέφουν γύρω στις 9-10 το πρωί. Όμως οι απαιτήσεις του παραγαδιού είναι πολλές και τις υπόλοιπες ώρες της μέρας, αφού πρέπει το βράδυ να δολωθεί, για να είναι έτοιμο για να το ρίξουν στη θάλασσα.
Η Ευγενία Φλώρη δεν πτοείται από τις δυσκολίες που καλείται να αντιμετωπίσει μια γυναίκα επαγγελματία ψαράς. «Μ’ αρέσει πάρα πολύ κι ας κουράζομαι, κι ας είμαι όλη νύχτα ξύπνια, ξεκουράζομαι όταν ψαρεύω. Ακόμη και ψαριά να μη βγάλω, γιατί έχουμε πολλές φώκιες εδώ, μ’ αρέσει να είμαι στη θάλασσα», λέει η Ευγενία Φλώρη. Κι αν τη νύχτα ψαρεύει όπως οι άντρες συνάδελφοί της, την ημέρα επιφορτίζεται με τα καθήκοντα που έχει κάθε γυναίκα όταν επιστρέψει στο σπίτι· δεν έχει τη δυνατότητα ξεκούρασης καθώς πρέπει να φροντίσει για το φαγητό της οικογένειας και την καθαριότητα του σπιτιού.
Το σμίλεμά της με την αλμύρα της θάλασσας δεν ήταν χωρίς κινδύνους. Θυμάται μια φορά που είχαν πάει για ψάρεμα με το σύντροφό της στην περιοχή Μαστρογιώργη και τους έπιασε μεγάλη θαλασσοταραχή. Ο κίνδυνος ήταν μεγάλος, όμως εκείνη δε φοβήθηκε, γιατί όπως είπε έχει τον καπετάνιο της, τον άντρα της και τον Άι Νικόλα…
Παθιασμένη με το ψάρεμα είναι και η Μαρία από την Μολδαβία που επίσης μένει στα Μεστά εδώ και ένα χρόνο. Εκείνη ασχολείται με το ψάρεμα ερασιτεχνικά, προτιμά τη σιγουριά την ακτής και από εκεί ψαρεύει ατελείωτες ώρες. «Ξεκινάω από το πρωί μέχρι το βράδυ και δε θέλω ούτε φαΐ ούτε νερό. Όσοι δεν έχουν ψαρέψει δεν καταλαβαίνουν τι χάνουν» μας λέει. Εκείνη κερδίζει ώρες ηρεμίας και απόλαυσης, ψάρι πάντα φρέσκο στο τραπέζι της και τη χαρά να μοιράζει την υπόλοιπη ψαριά της σε φίλους. Τώρα σκέπτεται να αφήσει τη σιγουριά της ακτής και να ακολουθήσει μια φίλη της στη βάρκα για να ψαρέψει στα βαθιά...
της Ευγενείας Κώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου